atak

Ukryta w kawałku chleba

Zaatakowala przestrzenie międzyzębowe

Weszla do gardla

Zmęczona już...

W plucach usiadla

Czekala...

Przez ucho zajrzala obluda

Wpadła na chwilę

By zwiedzić rdzeń

I hotel znalazla

By zagościć w mózgu...

I zostala

Od podlogi wialo chlodem

Przeszywającym

To strach przenikal

Do krwi

Rozgrzal żyly

Zmrozil serce

Już znikal

Spotkal ją

Siedziala w cieplym lonie

skulona

nienarodzona

nienawiść

zamyślona

nie widziala nie slyszala

to z góry krzyczala

podlość

nieszczelne ściany wątroby

uwolnily echo

krzyk jawny w calym ciele

I usta otworzyly się jeszcze

By zawolać