| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
- Mamo? Co to jest rzeczywistość?
- Rzeczywi... No, to jest to, co się dzieje.
- A mamo? A jakby się dzialo inaczej? To co to by było?
- To by była nierzeczywistość.
- Ale mamo, to jak bym Cię teraz o nic nie pytala, to bylaby to nierzeczywistość?
- Nie no... Wtedy to by była inna rzeczywistość.
- Mamo... rzeczywistość!? To ona nie jest jedna?!
- No, jak widzisz nie.
- Nie widzę, mamo. Nie widzę...
Gdybym chciala otworzyć się tak do końca... przed ekranem komputera... przed sobą... powiedzialabym o niespokojnym biciu serca. O jego strachu w każdej niespodziewanie dziejącej się chwili. Uderzając mocniej razem z naglym halasem, jej zlością, wiecznym niezadowoleniem, jego egoizmem, swoją slabością... Boję się swoich radości, które tak naprawde nie wymagają spelnienia... Boję się ludzi. Oni żyją inaczej, żyją tak jak trzeba... A ja chcialabym mieć czapkę niewidkę, nie istnieć dla nich a tylko sama we wlasnym pancerzu, cieszyć się życiem. Widzieć spojrzenia osoby, do której tak tęsknię... Tęsknię za kimś, kogo nie znam. Znam tylko oczy. I radość, niezwyklą radość jaką te oczy dają. Już niedlugo. I wiem, że to glupie, to bez sensu... A dla mnieto ma sens, bo daje cieplo, ogrzewa serce. Chcę zamknąć się później w swoim pokoju. Sama. Ale nie chcę być sama. Boję się bliskości drugiej osoby, bo nie znam jej myśli. Potrzebuję rozmowy, szczerości. Niemyślenia o sobie. Rozmowy. Nie. Nie będę próbować. Takie otwarcia siebie są zbyt skomplikowane.