| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
Palce mi utyły. Albo paznokcie zmalały. Pomalowałam i nie widać, bo toną w mięsie moich palców.
Mózg też utonął. Zawsze raz w miesiącu ogarnia mnie otępienie.
Śmiem twierdzić, iż mózg jest w pewien tajemniczy sposób nierozerwalnie powiązany z jajnikami. Ale działa to jednostronnie.
Jeśli boli was mózg uderzcie się w jajniki. I nie mówcie, że nie macie…
Jednego czy drugiego... Jeśli nie macie jednego to nie macie też drugiego!
Śmiem twierdzić.
Pozabawiałam towarzystwo. Uśmiałam się z własnej błyskotliwości. Reszta nowopoznanych nie nadaje się do nowopoznawania. Albo ja już straciłam chęć na zaczynanie od nowa zgłębiania płytkiej psychiki każdego kolejnego ludzia.
Kupiłam sobie nowy ładny ołówek. Metalowy. Pasuje do pióra.
Kupiłam też płyty, kawę, paczkę gum, krem, marchewkowy sok i Snikersa.
Na koniec wysłałam totka.
I tak za mało. I tak za mało zrobiłam i za mało teraz mam.
Przepraszam, ale na żadnej wystawie nie było Jego.
Nie widziałam. Może zauważam tylko promocje krzyczące wielkimi czerwonymi literami.
Nie wygram. Nie przegram. Gorsze to niż hazard.
Żadne tam podniosłe chwile! Nic wielkiego. Sekundy.
Nagle największą przyjemność sprawia mi odtwarzanie ich przed oczyma. Widok jego koszuli w kratkę, powiększający się stopniowo do całej sylwetki i do idącego obok kolegi. To było na Rewolucji. Jechałam zatłoczonym autobusem i widziałam go z okna. Wtedy jeszcze nie dla mnie. Jeszcze obcy a już wywołał uśmiech. Równie szybko zduszony przez tłum współpasażerów. I niedostrzegane wtedy problemy! Tyle przeszkód, tyle niewykonalnych ruchów, tyle niedozwolonych posunięć, tyle wątpliwości… a wcale ich nie było!
Teraz każda głupota urasta do problemu wielkości słonia.
Wiecie czy się różni słoń od szafy? Szafę można zasłonić a słonia zaszafić się nie da.
Teraz można się śmiać. Byle nie za długo bo wam powietrza zabraknie, zrobicie się czerwoni i mało atrakcyjni dla płci przeciwnej a to, jak wiadomo, było by niedopuszczalne ani przez chwilę.
No. Więc zamykam znów oczy i znów omijam te uniesienia, które powinny być najmilszym wspomnieniem. A nie są. Bo są sekundy.
Wystawa sklepowa, przy której przystanęłam oglądając buty, cofnął się wtedy po mnie parę kroków i wtedy pierwszy raz objął tym długim silnym elektryzującym jak gdyby ramieniem. Zamknął wszechświat.
I kiedy nachuchał na szybę a potem oparł się czołem zostawiając ślad
I kiedy stał w kuchni odziany w niebieskie rękawice mieszając zawartość garnuszka
I kiedy przez niego płakałam
I kiedy robił mostek i wyszło mu na wierzch owłosione podbrzusze
I kiedy całował każdy palec mojej dłoni
I kiedy nie byłam w stanie pamiętać czegokolwiek
W niedzielę jego imię znów wyświetliło się na ekranie telefonu. Przez chwilę bałam się odebrać. I nagle zrobiło się jak kiedyś… Może nawet lepiej. Bo mniej metafizycznie a bardziej ludzko.
Tylko znów nie mogłam zasnąć.
I can’t live with or without you
Dziś moje imię wyświetliło się u niego. I vice versa.
Usłyszałam od “zorientowanej w sytuacji”: “Ehh…. Jak Tobie byłoby z nim dobrze! …ale i ciężko, zresztą wiesz… sama jesteś nieuporządkowana a tu jeszcze taki on…”
Wiem, że nie byłoby leciutko. Ale to co czuje redukuje każdy ciężar…
Nie chcę robić z siebie matki miłosierdzia, która poświęca się dla Niego. Nie potrafiłam nie dawno się poświęcić- zmusić do uczucia dla dobra dobrego człowieka. A ten szaleniec irracjonalnie przyciąga i chce uwięzić i chcę dać się więzić.
„żaden wróg
nigdy więcej nie powie mi
co warto znosić dla chwil”
Jakim kosztem?
To chyba nie ważne. I uwierzyć w to nie mogę.
Decyzja? Czy mogę o czymkolwiek teraz zdecydować?
Boję się. To przede wszystkim. Powiedzmy, że wdepniemy kolejny raz do tej samej rzeki. I co jeśli znowu zapragnę suchego lądu? Faktem jest, że w tej wodzie czuję się już pewniej a i atrakcje plaży już tak nie kuszą, ale cholera mnie tam wie.
„Skoczył kot a za kotem pies za nim koń a za koniem ja
Nie ma Cię
Samobójczy pęd”
Miałam pisać żeby sobie pomóc. I pisałam, ale nie napisałam.
mam tylko kilka próśb
nim przekroczysz próg
nie przynoś ładnych słów
bo jeśli tak ma być to wolę
żebyś nie przychodził tu
czuję że w takich słowach anioły śpią
lecz ciągle nie ma w nich mnie
niepotrzebna wcale mi taka miłość do krwi
wyje duszy każdy kant wśród czterech ścian
nic nie powiem domyśl się
czemu mi z tobą źle
niepotrzebna wcale mi! niepotrzebna wcale mi. niepotrzebna wcale mi?