| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
A może jeszcze bardziej przeraża mnie to, że cała kwestia zależy ode mnie.
I akurat dziś. Dziś dowiedziałam się że wciąż jestem promykiem w ciemności... Wciąż...
A ja wciąż uśmiecham się słodko... A w duszy wciąż walczą dwie sprzeczności.
Wszem i wobec oznajmiam że nie, że mi nie zależy... A wciąż nerwowo zerkam na telefon.
Ciągle zabraniam sobie tak myśleć. Żałować. Czuć żal. Wciąż czuć
Nadal dalej wciąż w nieskończoność bez końca wiecznie trwale
A wiecie co przeraża mnie najbardziej? Nie ma już śladu po złudzeniach...
Może i niewielkie, może większe niż sądzę ale jakieś tam doświadczenie w tych sprawach posiadam. I sięgając sobie pamięcią do panów Byłych wiem dobrze że nie miewałam tego cudownego uczucia, pewności że to jest TO.
Nie miewałam bo miałam je raz. Raz a dobrze. Przy boku jednego z owych panów.
Co czułam? Śmieszne.... Próbując to opisać chce mi się śmiać. I nie chce mi się wierzyć. Że ja tez mogłam też dostąpić tego zaszczytu.
...To o czym marzą małe dziewczynki słuchając romantycznych piosenek i wzdychając do księżyca. Ten caly książe na białym rumaku, TEN jedyny, i cała ta miłość do grobowej deski, o prawdziwe uczuciu, pieprzona pewność że to jest to...
A ja stara i wyleczona tuż wcześniej z naiwności stara dziewucha czułam że oto właśnie to niepozorne chłopię jest jakąś połową jabłka czy innym cudem któremu będę rodzić dzieci, gotować grzybową i prasować nogawki w kant. Że tylko jego ramię da mi bezpieczeństwo, że tylko jego słowa, tylko jego dłonie, tylko tylko tylko
I jakimś dziwnym trafem, inaczej niż w marzeniach małych dziewczynek, inaczej niż w bajkach o księciu, inaczej....
Nie ma. JUŻ całego TEGO.
?
Tylko ta myśl. Że BYŁO....już.