Komentarze: 14
...Wiarę?
I łzy?
Kiedy stojąc tam widziałam go, nie mogąc podejść zapadałam się w sobie, coraz głębiej, coraz ciemniej... Rozmawiałam z nią, nie wiem o czym, nie wiem jak długo to trwało. A najgorsze... wiem, że widział mnie cały czas... Jak wczoraj. Ja nie mogę. Nie mam prawa. On nie może. Nie mamy prawa. Patrzył na mnie. Wczoraj. A ja wiedząc o tym... musiałam odwrócić się, znowu z kimś rozmawiać plecami do niego. I myśleć tylko o nim, tylko o nas.
Jutro. A jutro będziemy znów razem. Obejmie. Przytuli. Będziemy tylko my. Tylko słowa, oczy...
zakazane... Smakuje tak słodko...
czy długo jeszcze będziemy ukrywać się przed światem? Cieszyć się tylko tymi cudnymi chwilami... wykradzionymi...