| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Tyle razy zastanawialam się jaka będzie przyszość. A teraz piszę jakby kończylo się juz życie. Jakby ten dzień byl ostatni. I tak żyję. Pamięcią wracam do najwspanialszych chwil i wiem, że tak naprawdę żadna nie równa się temu co spotyka mnie teraz.
Jakby kończyl się śwait.
Jakby dziś nie bylo juz jutra.
Czas...
I'm dreaming of a white Christmas... Just like the one I used to know...
I pierwszy raz ktoś mnie kocha, pierwszy raz dostalam i mam na sobie/ w sobie tak piękną pelnię urzeczywistnienia. Kropka.
to układ zdarzeń w naszym życiu na tyle częstych i systematycznych iż zdających się dawać wrażenie pełni i kompletności zgodniej z naszymi wyobrażeniami o niespełnionych marzeniach, które spełniając się, co uprzednio wydawało się nierealne, dają poczucie nieopisanej łaski jakiej w danej chwili dostępujemy.
W nocy nic nie jest ważne. We śnie mogę nie myśleć. Jeśli myśli pozwolą na sen.
Wtedy jestem widzem. Oglądam własne życie. Albo pewnego rodzaju w nim przerywniki. Kto wie czy mniej realne od życia dziennego? Poprostu realizowane z naszym biernym udziałem. W sumie to ktos całkiem sprawiedliwie to urządził. Pół życia biorę w nim udział, drugie pół przeżywam. Kiedy przeżywam mocniej? Niby w życiu. Bo we śnie nie płaczę, nie krzyczę. Nie czuję?
Kiedy ulga jest większa? Zapadając w sen- uciekając od problemów? Czy budząc się z koszmarnego snu?
Może więc nie czuję?
Świat schodzi na psy! ( Kto to wymyślił w ogóle?! Jak można zejść na psa!?)
O młodzieży dzisiaj będzie. Dzisiejszej. Jak okiem sięgnąć wszędzie dres albo zakompleksiony osiłek w skórze i żelu powyżej. Albo plastikowa dzieweczka szukająca takowych (których przecież na tony) a jednak ciągle pozostająca poszukującą... Nie mówiąc o zdesperowanych nastolatkach rozpaczliwie tropiących partnera na studniówkę i może na trochę dłużej w celu oddalenia perspektywy zakonu na plan dalszy. Oczywiście pełno też zapatrzonych w chodnik zbuntowanych i gniewnych, ogarniętych totalnym marazmem. Oprócz tego Ci bez wyrazu, czasem bez twarzy... Ci w kapturach, Ci w depresji... Patrzący w siebie i niewidzący siebie.
Ale trzeba wierzyć...