| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Tak bym chciała, żeby każdy mógł zaznać prawdziwego szczęścia. Dlaczego tyle ludzi musi spać w kartonach, jeść resztki ryb i kiełbas z kosza na śmieci pod obleśna budą na rynku, wzrok wlepiać w rozkład jazdy pociągów na dworcu, na twardej ławce, topiąc się w smrodzie własnego ciała.... Tak chciałabym, żeby byli szczęśliwi. Każdy. Chociażby kiedyś... Żeby chociaż miał co wspominać. Żeby wiedział jak dobrze może być... Że warto żyć... Żeby nie wątpił. Cholerny świat!
Gdybym chciała Twoją dłoń
Odtrącić
O cal choćby odsunąć od granic...
Murem wysokim stanie
Przede mną...
Gdybym chciała Twoją twarz
Widzieć przestać
Na chwilę choćby granicę wytyczyć
Cegłą muru każdą
Tę granicę skruszy
Przed nami...
Gdybym chciała uwierzyć
Naprzeciw Ciebie i w Ciebie wpatrzona
Nie potwierdziłaby
usiądzie
Między Tobą i mną
Cichutka
Po prostu Ona
Wygodnie jej, zostanie.
Widocznie kiedy się czuje coś więcej niż niechęć i niezadowolenie z życia, nie jest się w stanie artykułować swych myśli na tyle pięknie by zdołać zadowolić wybrednych bywalców tegoż miejsca. Zmuszacie mnie do powtarzania się. Ale nie zrobię tego.
Patrząc dziś na moje stare notki i porównując je z obecnymi doszłam do wniosku, że to miejsce stało się dla mnie bardziej pamiętnikiem niż kiedyś... Dwie możliwości: albo nie ma już we mnie głębszych wynurzeń filozoficznych na tematy wielkiej wagi albo chwile które się dzieją są zbyt piękne by o nich nie pisać.
Kolejnym wnioskiem dnia dzisiejszego było stwierdzenie, że lubię szkołę. Tak, owszem- jestem inna. Lubię tam być, tkwić, leżeć, siedzieć, śpiewać, słuchać, marzyć.... Zastanawiałam się dlaczego pierwsze uczucie na myśl o szkole to obezwładniające bezpieczeństwo... I wiem już. Nigdzie indziej nie czuję się tak bardzo na właściwym miejscu o właściwej porze...
Można tyle słów utoczyć krągłych i beztroskich ze słonego ciasta zmierzchów jeśli zechcesz je znać....
Wzrok przekroczył linię horyzontu aby zginąć a Ty przy mnie śpisz i żyjesz nieodległy w snach......
No bo właśnie za dużo tego szczęścia, wiesz Teo!? Jestem tak cholernie szczęśliwa, że nie mogę w to uwierzyć! Chyba będę się porządnie w piekle smażyć, żeby się wypłacić...Jest po prostu idealnie. Mam wszystko czego można chcieć. Nie wiem jak mam dziękować. Co robić? Co robić żeby nie stracić tego co mam oczywiście, bo niczego więcej mi nie trzeba.
Do pelni szczęścia przydaloby się jeszcze tylko coś więcej do jedzenia niż dwa cukierki o nazwie "Ty i ja". Dala Bozia rączki... tak, wiem, wiem...
Dobrze, że dwa. Bo jednemu to chyba smutno........