Najnowsze wpisy, strona 83


kwi 25 2003 Bez tytułu
Komentarze: 19
Nienawidzę tego. Nie wiem czy ich, czy tego gadania.

Strategie długoterminowe zostawiają na póĄniej. Grunt to fajna laseczka. Ale łatwych nie lubią. Muszą sobie przygotować grunt. Zainwestować. One to kochają. Kasa, bryka kwiatki... Kurwa! Czy wy naprawdę tak myślicie?

 

1984 : :
kwi 22 2003 Bez tytułu
Komentarze: 11

A może wcale nie wiemy o tym, że juz umarliśmy ? Wszystko dzieje się dalej.

Idziesz do biblioteki, wypisujesz rewers, ale nie dostajesz książek. No, tak... ktoś wypożyczył... Jedziesz autobusem, w którym właśnie odbywa się kontrola biletów. Akurat Ciebie się pomija... Co to za szczęście ! Obiekt Twoich westchnień się nie odzywa, zapomniał, nieszczęśliwa miłość... Będzie o czym pisać na blogOOsió. Idziesz ulicą, jesteś ułamkiem tłumu. Jedziesz windą. śpiewasz w ogrodzie pełnym przecudnych kwiatów, w piaskownicy, w pachnącym iglastym lesie, w najpiękniejszym ze światów, w Niebie.

Wszędzie giniesz. Nie istniejesz. Nikt Cię nie szuka.

1984 : :
kwi 21 2003 Bez tytułu
Komentarze: 4
Jak na maturzystkę przystało zaczynam się uczyć. Niedugo. I jak na maturzystkę przystało będę teraz pisać o kochanej swej szkole, o serdecznych przyjaciołach jakich w niej poznałam i o tęsknocie za nimi jaka wielkimi krokami nadciąga już w miarę upływu dni. Otóż zostały trzy dni mojej bytności w tej najlepszej z instytucji. Nie zdołaliśmy oczywiście wytrwać w pozorach do końca. Nie dalej jak w środę wygarnąwszy sobie wreszcie wszystko, co kumulowało się w nas przez cztery lata od razu zrobiło się lżej. Pożarli się wszyscy ze wszystkimi, wrzeszcząc na siebie i zabijając się wzrokiem pełnym szczerej nienawiści. Nastrojowo było. W istocie.

Polonista przyrównał mnie ostatnio do Apolinarego Kujawskiego z „Początku” Szczypiorskiego. Natchnionym głosem analizując mnie i moją powierzchowność stwierdził, że jestem taaaka poważna, spokojna... Klasa na te słowa wybuchnąwszy gromkim śmiechem, ze zdziwieniem pyta jak to? Ja? Szalona wieczna optymistka- poważna? Bzdura! A gdyby tak zastanowić się nad tym co mówił... Może patrząc na mnie, od czasu do czasu czytając to co spłodzę (oczywiście nie tutaj) szanowny pan polonista wie o mnie więcej niż każdy kto lepiej mnie zna, niż ja sama... Apolinary według niego cechował się mądrością, która polegała na wychodzeniu naprzeciw szczęściu. Według jego filozofii trzeba robić swoje i wiedzieć, że szczęście nam się należy. Równocześnie jednak oswoić się z faktem, że to szczęście może nas pominąć. I że niby ja właśnie żyję według tejże filozofii, witając ładnie szczęście, nawet jeśli nawiedza przez pomyłkę. Zdolność akomodacji. Myślę sobie jednak, że był okres w moim życiu, gdy wydawało mi się że jestem zbyt szczęśliwa. Że za dużo szczęścia, że nie zasłużyłam... No więc jak to jest? Hrabia Fredro pisał swego czasu „ (...) O Boże! Jakżem biedny, że jestem szczęśliwy!” I w tym coś jest! Ale nie wiem co. Kropka.

A! Jeszcze jak na maturzystkę przystało jutro pojadę do Częstochowy błagać o łaskę dla spóĄnionych w działaniu. Chyba. Bo szkoła moja kochana działać zaczyna ostatnio według praw całkowitej anarchii, w związku z czym nie ma wyjazdu. „JedĄcie sobie na własną rękę” powiedziała dyrekcja dość umiarkowanie zatroskana. Nie miałam też próbnej matury, nie ma pielęgniarki, nie ma anglisty... jest za to grzyb na drugim piętrze. W końcu nie można cały czas jechać na renomie najlepszej szkoły. Wszystko się czasem kończy. Ale żeby tak drastycznie!? Najgorszemu wrogowi nie poleciłabym szkoły do której tak rozpaczliwie chciałam się dostać i do której, ku mojej dzisiejszej rozpaczy dostać mi się udało. Ale o czym to ja chciałam... A! O Częstochowie! No jakoś się jutro wpakujemy w pociąg i zobaczymy co tam w górach słychać. Małych bo małych, ale brzmi dumnie. Idę. Trzeba się ładnie przygotować do kolejnej porcyjki uśmiechów. Mokrego dnia życzę. 

 

1984 : :
kwi 21 2003 Bez tytułu
Komentarze: 2

Ufff... Zaraz dostanę zmarszczek od regularnego obdarzania promiennym uśmiechem reszty użytkowników stołu. Uwielbiam takie zloty. Przyszli, zjedli i poszli. Zaraz znowu będą głodni. O!

1984 : :
kwi 19 2003 Bez tytułu
Komentarze: 18

Zimno mi.

 Pewnie, że jestem słaba. Zawsze byłam. A do tego jeszcze jakoś dziwnie ckliwa się zrobiłam. Już dwa razy ostatnimi czasy zdarzyło mi się uronić łezkę na filmie. W scenach oczywiście wyreżyserowanych w tej intencji, ale ja? Twarda zawsze byłam. Na filmach znaczy się. (Nie licząc „Tańcząc w ciemnościach” ale to jakieś trzy lata temu), bo w życiu to tak nie bardzo... Ale trzeba przyznać, że nawet jak już jestem w tym życiu miękka to jeśli sytuacja temu nie sprzyja lub jeśli po prostu nie chcę- zawsze potrafię to ukryć. Gdyby nie ta umiejętność... Ile razy musiałabym już rozbeczeć się prosto w twarz temu i owemu?!... Co to ja właściwie chciałam ? A, o filmach. Nie. To już zostało powiedziane. Wszystko zostało już sprzedane...

 A najlepsze są takie pomarszczone wisieńki nasiąknięte wiśnióweczką !

1984 : :